obtańcowywać

obtańcowywać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ib, obtańcowywaćowuję, obtańcowywaćowuje, obtańcowywaćany {{/stl_8}}– obtańcować {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Ia, obtańcowywaćcuję, obtańcowywaćcuje, obtańcowywaćany {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'karcić, ganić kogoś ostro, mocnymi, gwałtownymi słowami; wymyślać komuś, krzyczeć na kogoś (często żartobliwie) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Szef cię za to nieźle obtańcuje. Obtańcowywać kogoś z góry na dół. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'tańczyć z kimś wiele razy; tańczyć kolejno z wieloma partnerkami, partnerami (zwykle o mężczyźnie) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obtańcowywał każdą ładniejszą pannę. Panowie obtańcowywali ją na każdym balu. Obtańcował wszystkie znajome. {{/stl_10}}